Bir gün birisi elma yedi

Ve başladı hikâyemiz

Acıya sürte sürte yonttukları heykelimiz

Dikildi aynaların karşısına

 

Biz aynaya her baktığında

Dikine bir dünya görenler

Ve burnundan dünya gelenler çoğu zaman

Bu hiçlik Coğrafyasında

Doğuyu

İlla ki Doğuyu arıyoruz durmadan

 

Biz ilk doğduğumuzda

Ne anne kelimesi büyüdü dilimizde

Ne de baba

Konuşmayı ilk söktüğümüzde biz

İnsan dedik

İn - San heceleyerek